Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

siorbać

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

siorbać (język polski)

wymowa:
IPA[ˈɕɔrbaʨ̑], ASorbać], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. siorbnąć)

(1.1) pot. pijąc coś lub jedząc półpłynną potrawę, wydawać odgłos podobny do mlaśnięcia[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja IX lub rzad. koniugacja I
przykłady:
(1.1) Niektórzy wyciągnąwszy z kieszeni suchary pojadali maczając je we wrzątku, inni siorbali wrzątekna prykuskuz nadziewanymi cukierkami, które można było od czasu do czasu kupić (…).[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. siorbanie n, siorpanie n
czas. siorpać ndk., siorpnąć dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło siorbnąć w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Wielbłąd na stepie, Jerzy Krzysztoń, 1978, wyd. 1996 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.