Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

sfora

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

sfora (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈsfɔra], AS: [sfora]
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) duże stado psowatych (psów, wilków)
(1.2) łow. para psów gończych prowadzonych razem na polowanie[1]
(1.3) daw. łow. rzemień lub sznur na którym prowadzono psy gończe[1]
(1.4) pogard. pejor. zgraja ludzi
(1.5) st.pol. zgoda
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianowniksforasfory
dopełniaczsforysfor / sfór[2]
celowniksforzesforom
bierniksforęsfory
narzędniksforąsforami
miejscowniksforzesforach
wołaczsforosfory
przykłady:
(1.4) W tajemnicy, z okolicy, schodzą się sfory zmor[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.3) smycz
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wysforowanie n, wysforowywanie n, sforowanie n, sforność ż, niesforność ż
czas. wysforować dk., wysforowywać ndk., sforować ndk.
przym. sforny, niesforny
przysł. sfornie, niesfornie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) por. wataha
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 Bożena Głowacka, Wyrażenia łowieckie w mowie potocznej, „Poradnik Językowy” nr 2/1949, s. 25.
  2. ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
  3. ↑ W. Waglewski, Sfora zmor.
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=sfora&oldid=89539”