rzemień

rzemień (język polski)

rzemienie (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pasek z odpowiednio wyprawionej grubej skóry używany do wiązania, mocowania czegoś; zob. też rzemień w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rzemień	rzemienie
dopełniacz	rzemienia	rzemieni
celownik	rzemieniowi	rzemieniom
biernik	rzemień	rzemienie
narzędnik	rzemieniem	rzemieniami
miejscownik	rzemieniu	rzemieniach
wołacz	rzemieniu	rzemienie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) przewiązać rzemieniem • przymocować / przytroczyć rzemieniem

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) trok, jeźdz. powód, daw. korbacz, st.pol. pętca, folga

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. rzemyk m, rzemyczek m

przym. rzemienny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) рэмень m
• esperanto: (1.1) rimeno
• hiszpański: (1.1) correa ż, correón m
• kazachski: (1.1) белдік
• nowogrecki: (1.1) ιμάντας m (από δέρμα), λουρί n
• rosyjski: (1.1) ремень m
• ukraiński: (1.1) ремінь m
• wilamowski: (1.1) rima m

źródła: