rybitwa

rybitwa (język polski)

rybitwa (1.1)

wymowa:

IPA: [rɨˈbʲitfa], AS: [rybʹitfa], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ornit. przypominający mewę ptak zamieszkujący brzegi zbiorników wodnych; zob. też rybitwy w Wikipedii

(1.2) daw. rybak

(1.3) daw. rybołówstwo

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rybitwa	rybitwy
dopełniacz	rybitwy	rybitw
celownik	rybitwie	rybitwom
biernik	rybitwę	rybitwy
narzędnik	rybitwą	rybitwami
miejscownik	rybitwie	rybitwach
wołacz	rybitwo	rybitwy

przykłady:

(1.1) (…) gdzieniegdzie, nisko nad rzeką, skrzydlatymi punktami przelatywały rybitwy (…)

(1.2) Tęgi z was rybitwa! I jam próbował łowitwy, ale mi rybka srebrna uszła z sieci.

(1.2) (…) i rybitwowie, którzy zastawiali więcierze po zarosłych wybrzeżach Rosogi.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) gw. (Śląsk Cieszyński) racka

(1.2) rybołowca, rybołówca

(1.3) rybactwo

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ptaki

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tern
• arabski: (1.1) خطاف البحر m
• baskijski: (1.1) txenada
• bułgarski: (1.1) рибарка ż
• czeski: (1.1) rybák
• esperanto: (1.1) ŝterno
• francuski: (1.1) sterne ż, guifette ż
• hiszpański: (1.1) charrán m, fumarel m
• islandzki: (1.1) þerna ż, kría ż
• niemiecki: (1.1) Seeschwalbe ż
• nowogrecki: (1.1) γλάρονο n
• szwedzki: (1.1) tärna w

źródła: