przystawka

przystawka (język polski)

przystawka (1.2)

robot kuchenny z przystawką (1.3)

wymowa:

IPA: [pʃɨˈstafka], AS: [pšystafka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) element dostawiany, dobudowywany do czegoś

(1.2) kulin. potrawa serwowana zazwyczaj przed głównym daniem w formie przekąski; zob. też przystawka w Wikipedii

(1.3) urządzenie dołączane do innego i współpracujące z nim

(1.4) podpora, która wzmacnia od dołu drewniany słup linii elektrycznej, telefonicznej

(1.5) publ. mała partia, stronnictwo lub ugrupowanie polityczne będące koalicjantem dużej partii rządzącej

odmiana:

(1.1-5)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	przystawka	przystawki
dopełniacz	przystawki	przystawek
celownik	przystawce	przystawkom
biernik	przystawkę	przystawki
narzędnik	przystawką	przystawkami
miejscownik	przystawce	przystawkach
wołacz	przystawko	przystawki

przykłady:

(1.2) Przyniesiona przez kelnera przystawka była bardzo gorąca.

(1.3) Robot kuchenny został wyposażony w przystawkę do odwirowywania soków owocowych.

(1.4) Po wczorajszej burzy i wichurze konieczna była wymiana przystawek słupów telefonicznych.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.5) koalicjant

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) appetizer
• arabski: (1.2) مقبلات
• bułgarski: (1.2) ордьовър m
• czeski: (1.2) předkrm m
• esperanto: (1.2) antaŭmanĝaĵo
• francuski: (1.2) hors-d'œuvre
• islandzki: (1.2) forréttur
• kataloński: (1.2) aperitiu m
• niemiecki: (1.2) Vorspeise ż
• rosyjski: (1.2) закуска ż, аперитив m

źródła: