pruć

pruć (język polski)

motorówka pruje (1.4) po wodzie

wymowa:

IPA: [pruʨ̑], AS: [pruć]

​

znaczenia:

czasownik

(1.1) usuwać szwy; rozdzielać dwa materiały (tkaniny)

(1.2) odczepiać rzeczy przyszyte do materiału (tkaniny)

(1.3) wysnuwać nić z dzianiny

(1.4) pot. jechać, płynąć czymś z dużą szybkością

odmiana:

(1-1-4) koniugacja Xa, aspekt dokonany odpruć, popruć

przykłady:

(1.1) Gdy skoczyłem popruły mi się spodnie w kroku.

(1.2) Odpruł mi się guzik. Będę musiał go przyszyć.

(1.3) Źle wzięłam miarę i musiałam pruć pół gotowego swetra.

(1.4) Widziałeś to auto. Kierowca pruł ze dwieście na godzinę.

składnia:

(1.1-3) pruć + M.

(1.4) pruć + N. • pruć po + N.

kolokacje:

synonimy:

drzeć, rozrywać, wyrywać

antonimy:

szyć, cerować

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. prucie n

czas. wypruwać, wypruć, odpruwać, odpruć, spruć, spruwać, popruć

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) undo, unravel, unpick; (1.4) belt
• francuski: (1.1) défaire; (1.2) défaire
• jidysz: (1.1) טרענען (trenen); (1.2) טרענען (trenen)
• litewski: (1.1) ardyti; (1.2) ardyti
• niemiecki: (1.1) trennen; (1.2) trennen
• rosyjski: (1.1) пороть, распарывать, распускать; (1.2) пороть, распарывать, распускать; (1.3) шпарить, жарить, строчить
• ukraiński: (1.1) пороти, розпорювати, розпускати

źródła: