Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

kierowca

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

kierowca (język polski)

kierowca (1.1)
wymowa:
IPA[cɛˈrɔfʦ̑a], AS[ḱerofca], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba kierująca pojazdem (mężczyzna lub kobieta)
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Nietrzeźwy kierowca powiedział policjantowi, że piwo to niealkohol.
(1.1) To brawura kierowcy zabiła tyle osób.
(1.1) Kto jest kierowcą tamtego samochodu?
(1.1) Kierowco, uważaj na drodze![1]
(1.1) Kierowcy denerwowali się stojąc w korku.
(1.1) Święty Krzysztof jest patronem kierowców, przewoźników i podróżników.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kierujący, kierująca, szofer
antonimy:
(1.1) pasażer
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kierowanie n, kierunek m, kierownik m, kierowniczka ż, kierownikowa ż, kierujący m, kierująca ż, kierownica ż, kierownictwo n, skierowanie n
czas. nakierowywać ndk., nakierować dk., wykierowywać ndk., wykierować dk., przekierowywać ndk., przekierować dk., skierować dk.
przym. kierowniczy, kierunkowy
przysł. kierowniczo, kierunkowo
związki frazeologiczne:
niedzielny kierowca
etymologia:
(1.1) pol. kierować[2]
uwagi:
(1.1) por. maszynista • motorniczy • woźnica; nie mylić z: kierownica
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zatrzymaj się i żyj! Kierowco, uważaj na drodze! (język polski). wroclaw.naszemiasto.pl. [dostęp 1 grudnia 2012].
  2. Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 21.