pocisk

pocisk (język polski)

pociski (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈpɔʨ̑isk], AS: [poćisk], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przedmiot miotany z broni miotającej lub wyrzutni mający razić cel lub wykonać inne zadanie, np. zadymić, oświetlić pole walki; zob. też pocisk w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pocisk	pociski
dopełniacz	pocisku	pocisków
celownik	pociskowi	pociskom
biernik	pocisk	pociski
narzędnik	pociskiem	pociskami
miejscownik	pocisku	pociskach
wołacz	pocisku	pociski

przykłady:

(1.1) Pociski wylatywały z broni z dużą prędkością.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pocisk rakietowy / strzelecki / artyleryjski / manewrujący

synonimy:

(1.1) peryfr. ołów

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) strzała, bełt, rakieta, torpeda

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ciskanie n, pociskanie n, ciśnięcie n

czas. ciskać ndk., pociskać ndk., pocisnąć dk., cisnąć ndk./dk.

przym. pociskowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) por. nabój • bomba

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) missile
• arabski: (1.1) رصاص m, رصاصة ż
• białoruski: (1.1) снарад m
• esperanto: (1.1) kuglo, misilo
• francuski: (1.1) projectile m
• hiszpański: (1.1) proyectil m
• kataloński: (1.1) bala ż
• łaciński: (1.1) tēlum n, sagitta ż
• nowogrecki: (1.1) βλήμα n
• rosyjski: (1.1) снаряд m
• szwedzki: (1.1) kula w
• tuvalu: (1.1) pulufana
• ukraiński: (1.1) снаряд m

źródła: