pocieszyciel

pocieszyciel (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ten, który daje pocieszenie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pocieszyciel	pocieszyciele
dopełniacz	pocieszyciela	pocieszycieli
celownik	pocieszycielowi	pocieszycielom
biernik	pocieszyciela	pocieszycieli
narzędnik	pocieszycielem	pocieszycielami
miejscownik	pocieszycielu	pocieszycielach
wołacz	pocieszycielu	pocieszyciele

przykłady:

(1.1) Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela, da wam, aby z wami był na zawsze.

(1.1) Gdzie mam szukać pocieszycieli dla ciebie?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pociecha ż, cieszenie n, pocieszanie n, pocieszenie n

forma żeńska pocieszycielka ż

czas. pocieszać ndk., pocieszyć dk., cieszyć ndk., ucieszyć dk.

przym. pocieszny

przysł. pociesznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. pocieszyć + -el

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) consoler, comforter
• bułgarski: (1.1) утешител m
• fiński: (1.1) lohduttaja
• interlingua: (1.1) consolator
• łaciński: (1.1) consolator m
• portugalski: (1.1) consolador m
• rosyjski: (1.1) утешитель m
• włoski: (1.1) consolatore m

źródła: