Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

pik

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Podobna pisownia Podobna pisownia: Pikpikk

pik (język polski)

as piki (1.1)
pik (1.2)
pik (1.3)
piki (1.4)
wymowa:
IPA[pʲik], AS[pʹik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) karc. kolor w kartach oznaczony czarną pojedynczym listkiem; karta tego koloru
(1.2) szczyt (w odniesieniu do niektórych gór rosyjskich)
(1.3) gwałtowny i krótkotrwały wzrost wartości sygnału
(1.4) lm piki: rodzaj gry karcianej; zob. też piki w Wikipedii

przymiotnik

(2.1) należący do pików (1.1)
odmiana:
(1)
(2.1) nieodm.
przykłady:
(1.1) Miałem w ręku pięć pików.
(1.2) Szczytem marzeń każdego alpinisty jest zdobycie Piku Komunizmu.
(1.3) Na obrazie z oscyloskopu naukowiec zauważył niepokojące piki.
(2.1) Dołożyłem damę pik.
składnia:
kolokacje:
(1.1) grać / wistować / wyjść w piki • mały pik
(2.1) as / dwójka / trójka / … / walet / dama / król pik
synonimy:
(1.1) wino, reg. śl. grin
(2.1) pikowy
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.2), (1.3)
rzecz. pika ż
czas. pikować
(1.1), (2.1)
przym. pikowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1), (2.1) franc. pique
(1.3) ang. peak
uwagi:
(2.1) zawsze po rzeczowniku/liczebniku
tłumaczenia:
źródła:

pik (język duński)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) pot. wulg. penis (kutas, chuj)[1]
(1.2) wulg. pogardliwie o mężczyźnie chuj[2]
odmiana:
(1.1) en pik, pikken, pikke, pikkene
przykłady:
(1.1) Igen kunne jeg mærke pikken reagere tankerne.Znowu poczułem, że mój kutas zareagował na te myśli.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) penis
(1.2) wulg. pikhoved
antonimy:
(1.1) wulg. fisse
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
pikautomatpikhovedpikhulepikhylsterpik i øjetståpikpikslikker
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło pik w: Christian Becker-Christensen (red. gł.), Politikens Nudansk Ordbog med etymologi, Politikens Forlag, Kopenhaga 2000, ISBN 87-567-6087-6.
  2. Hasło pik w: Søren Anker-Møller, Hanne Jensen, Peter Stray Jørgensen, Politikens Slangordbog, Politikens Forlag, Kopenhaga 1982, ISBN 87-567-3613-4, s. 126.

pik (esperanto (morfem))

wymowa:
znaczenia:

morfem

(1.1) kłuć
(1.2) pik (w kartach)
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pochodne:
(1.1)
czas. piki
rzecz. pikilo, pikfosilo
przym. pikema
(1.2)
rzecz. piko
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) franc. piquer: (1.2) franc. pique
uwagi:
źródła:

pik (język szwedzki)

pikenerare med pikar (1.2)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) szpic
(1.2) pika
(1.3) przen. docinek, przytyk, przymówka
(1.4) sport. rodzaj pozycji w skokach do wody (z ciałem zgięym w pasie)
odmiana:
(1) en pik, piken, pikar, pikarna
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) spets
(1.3) spydighet, stickord, gliring, sarkasm
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pikenerare
czas. pika
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: piklansspjutvärjarapirbajonettflorettdolkkniv (broń kłująca)
źródła:

pik (język wilamowski)

pika (1.3)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dzida[1]
(1.2) pika[1]
(1.3) włócznia[2]
odmiana:
(1.1-3) lp pik; lm pika
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 286,301.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.