piękno

piękno (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpʲjɛ̃ŋknɔ], AS: [pʹi ̯ẽŋkno], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zbiór pozytywnych cech (harmonia, proporcja) należących do obiektu, pojęcia; coś, co podoba się, wzbudza zachwyt; zob. też piękno w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm;

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	piękno	piękna
dopełniacz	piękna	piękn / piękien
celownik	pięknu	pięknom
biernik	piękno	piękna
narzędnik	pięknem	pięknami
miejscownik	pięknie	pięknach
wołacz	piękno	piękna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) piękno natury • piękno ciała • piękno umysłu • piękno muzyki • zmysł piękna • umiłować piękno • podziwiać piękno

synonimy:

antonimy:

(1.1) brzydota

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. piękny, przepiękny

przysł. pięknie, przepięknie

rzecz. upięknienie n, piękność, piękniś

czas. upiększać, upiększyć, pięknieć

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• amharski: (1.1) ቁንጅና
• angielski: (1.1) beauty
• arabski: (1.1) روعة, جمال, حسن, زهرة
• bengalski: (1.1) সৌন্দর্য
• białoruski: (1.1) прыгажосць ż
• duński: (1.1) skønhed w
• esperanto: (1.1) beleco, belo
• grenlandzki: (1.1) alutornassuseq
• hiszpański: (1.1) belleza ż
• holenderski: (1.1) schoonheid ż
• interlingua: (1.1) beltate
• islandzki: (1.1) fegurð ż
• japoński: (1.1) 美 (び, bi)
• kataloński: (1.1) bellesa ż
• łotewski: (1.1) skaistums m
• niemiecki: (1.1) Schönheit ż
• nowogrecki: (1.1) κάλλος n, ομορφιά ż
• osmański: (1.1) آب (âb)
• pali: (1.1) kalyāṇa n
• rosyjski: (1.1) красота ż
• sanskryt: (1.1) सौन्दर्य n, अतिरूप n, मरुत् m, दीप्ति ż, आभिजात्य n, आभिरूपक n
• staroegipski: (1.1) (nfrw); (nfr)
• szwedzki: (1.1) skönhet w
• tuvalu: (1.1) gali
• ujgurski: (1.1) جامال
• ukraiński: (1.1) краса ż
• węgierski: (1.1) szépség
• włoski: (1.1) bellezza ż, bello m

źródła: