parów

parów (język polski)

parów (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) geogr. rodzaj suchej doliny o niezbyt stromych zboczach; zob. też parów w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	parów	parowy
dopełniacz	parowu	parowów
celownik	parowowi	parowom
biernik	parów	parowy
narzędnik	parowem	parowami
miejscownik	parowie	parowach
wołacz	parowie	parowy

przykłady:

(1.1) Nad głowami małych podróżników przelatywały ciągle z jednego brzegu parowu na drugi tukany o purpurowych głowach, niebieskich piersiach i żółtych skrzydłach (…)

(1.1) Jednak łagodne i wdzięczne zakręty łąki zwężały się coraz, aż ustąpiły miejsca wąskiej rozpadlinie, a ścieżki w głąb parowu prowadzące zaczęły piąć się po stokach gór; to nagie, skaliste, ostrymi rozpęknięciami poprzerywane i kolczystą wikliną zjeżone, to zielone i tajemniczo pod sklepieniami liściastej zarośli przepadające.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) dolina

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: jar • kanion • przełom rzeki • wąwóz

tłumaczenia:

• esperanto: (1.1) ravino
• francuski: (1.1) ravin m
• niemiecki: (1.1) Erosionsrinne ż
• ukraiński: (1.1) балка ż
• wilamowski: (1.1) grunt m

źródła: