oszust

oszust (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɔʃust], AS: [ošust] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ten, kto oszukuje

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	oszust	oszuści
dopełniacz	oszusta	oszustów
celownik	oszustowi	oszustom
biernik	oszusta	oszustów
narzędnik	oszustem	oszustami
miejscownik	oszuście	oszustach
wołacz	oszuście	oszuści

przykłady:

(1.1) Sprytny oszust sprzedał amerykańskiemu turyście Kolumnę Zygmunta.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) blagier, kuglarz, matacz, szalbierz, szarlatan; pot. cygan, kanciarz, krętacz, macher, nabieracz, naciągacz, oszukaniec, szachraj; przest. farmazon, furfant, okpisz, przechera, wydrwigrosz

antonimy:

(1.1) uczciwy

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) fałszerz, hochsztapler, krzywoprzysięzca, mistyfikator, pajęczarz, plagiator, szuler, wyłudzacz

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. oszustwo n, oszukaństwo n, oszukaniec m, oszukiwanie n, oszukanie n

forma żeńska oszustka ż, oszukanica ż

czas. oszukiwać ndk., oszukać dk.

przym. oszukańczy

przysł. oszukańczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. oszukiwać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fraud, fraudster, swindler, cheater, deceiver, cheat
• arabski: (1.1) دجال, مختلق
• baskijski: (1.1) iruzurgile
• białoruski: (1.1) ашуканец m, махляр m, жулік m
• czeski: (1.1) podvodník m
• duński: (1.1) snyder w, bedrager w, svindler w
• esperanto: (1.1) trompulo, trompanto, ĉarlatano, fripono
• francuski: (1.1) fraude ż, escroc m, fraudeur m
• górnołużycki: (1.1) jebak m
• interlingua: (1.1) deceptor, dupator, fraudator
• kazachski: (1.1) алаяқ, алдаушы, жалғаншы
• łaciński: (1.1) fraudator m
• niemiecki: (1.1) Betrüger m, Gauner m
• rosyjski: (1.1) мошенник m, жулик m, плут m, пройдоха m, обманщик m
• słowacki: (1.1) podvodník m
• suahili: (1.1) mwongo
• szwedzki: (1.1) skojare w
• wilamowski: (1.1) gauner m

źródła: