krętacz

krętacz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek oszukujący, używający wykrętów, wybiegów

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	krętacz	krętacze
dopełniacz	krętacza	krętaczy
celownik	krętaczowi	krętaczom
biernik	krętacza	krętaczy
narzędnik	krętaczem	krętaczami
miejscownik	krętaczu	krętaczach
wołacz	krętaczu	krętacze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bajerant, blagier, kombinator, kuglarz, lawirant, manipulant, manipulator, matacz, naciągacz, oszust, szarlatan; pot. cygan, fałszywiec, hochsztapler, kanciarz, macher, nabieracz, naciągacz, oszukaniec, picer, picuś, szachraj; daw. farmazon, przechera, szalbierz; reg. lewus

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. krętactwo n, kręciek m, krętek m

forma żeńska krętaczka ż

czas. krętaczyć ndk., kręcić ndk.

przym. krętacki, kręty

przysł. krętacko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) twister, shyster
• białoruski: (1.1) прайдзісвет m
• francuski: (1.1) aigrefin m
• hiszpański: (1.1) trapacista m, embustero m
• interlingua: (1.1) prevaricator
• nowogrecki: (1.1) καταφερτζής m, κατεργάρης m, απατεώνας m
• rosyjski: (1.1) пройдоха m, плут m
• ukraiński: (1.1) пройдисвіт m
• wilamowski: (1.1) dryjjer m
• włoski: (1.1) imbroglione m, macchinatore m, abbindolatore m

źródła: