ostrzał

ostrzał (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɔsṭʃaw], AS: [osṭšau̯], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wojsk. strzelanie do kogoś, prowadzenie ognia skierowanego na jakiś cel; ostrzeliwanie

(1.2) książk. przen. ostre, zmasowane wystąpienie przeciwko osobie lub zjawisku

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ostrzał	ostrzały
dopełniacz	ostrzału	ostrzałów
celownik	ostrzałowi	ostrzałom
biernik	ostrzał	ostrzały
narzędnik	ostrzałem	ostrzałami
miejscownik	ostrzale	ostrzałach
wołacz	ostrzale	ostrzały

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) być pod ostrzałem wroga • ostrzał artyleryjski

(1.2) być pod ostrzałem opinii publicznej • znaleźć się pod ostrzałem krytyki

synonimy:

(1.1) obstrzał

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. strzelać, ostrzeliwać ndk., ostrzelać dk.

rzecz. ostrzeliwanie n, ostrzelanie n, strzał m

przym. strzelecki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fire, gunfire
• niemiecki: (1.1) Beschuss m
• osmański: (1.1) آتش (âteş)

źródła: