osobny

osobny (język polski)

wymowa:

IPA: [ɔˈsɔbnɨ], AS: [osobny]

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) oddzielony, oddalony od innych, mający specjalne przeznaczenie

(1.2) daw. szczególny, wyjątkowy, osobliwy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	osobny		osobna	osobne	osobni	osobne
dopełniacz	osobnego		osobnej	osobnego	osobnych
celownik	osobnemu		osobnej	osobnemu	osobnym
biernik	osobnego	osobny	osobną	osobne	osobnych	osobne
narzędnik	osobnym		osobną	osobnym	osobnymi
miejscownik	osobnym		osobnej	osobnym	osobnych
wołacz	osobny		osobna	osobne	osobni	osobne

przykłady:

(1.1) Każde z nas ma już teraz świat osobny, zupełnie inny.

(1.1) Odnajmuje małą izdebkę z alkierzem, z osobnym wejściem od tyłu.

(1.2) Wspominana powieściopisarka przejawia osobną predylekcję do opisów piękna przyrody.

(1.2) Dostrzegam u Ciebie talent osobny do czytania mej poezji.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) oddzielny, odrębny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. osoba ż, osobnik m, osobność ż

przysł. osobno

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) separate; (1.2) unique

źródła: