opora

opora (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. osoba, na której można się wesprzeć w trudnej sytuacji

(1.2) daw. rzecz, na której coś lub ktoś się opiera

(1.3) daw. coś będące przeszkodą, trudnością stojącą na drodze do czegoś

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	opora	opory
dopełniacz	opory	opór
celownik	oporze	oporom
biernik	oporę	opory
narzędnik	oporą	oporami
miejscownik	oporze	oporach
wołacz	oporo	opory

przykłady:

(1.1) Jesteś władcą i oporą moją i wszystkich Fenicjan w tym kraju, ale… bądź miłosierny…

(1.3) Wszystko szło temu Królowi z oporą.

składnia:

kolokacje:

(1.3) iść z oporą

synonimy:

(1.1) oparcie, opoka, ostoja

(1.3) przeszkoda, zawada

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. parcie n, opór mrz, oparcie n, opieranie n, opieranie się n

czas. opierać się ndk., oprzeć się dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) support; (1.2) support
• duński: (1.1) støtte w; (1.2) støtte w
• norweski (bokmål): (1.1) støtte m/ż; (1.2) støtte m/ż
• norweski (nynorsk): (1.1) støtte ż, stytte ż
• ukraiński: (1.1) опора ż; (1.2) опора ż

źródła: