okrasa

okrasa (język polski)

pierogi z okrasą (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kulin. zaprawa dodawana do potraw

(1.2) książk. rzecz stanowiąca upiększenie

(1.3) daw. piękno

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	okrasa	okrasy
dopełniacz	okrasy	okras
celownik	okrasie	okrasom
biernik	okrasę	okrasy
narzędnik	okrasą	okrasami
miejscownik	okrasie	okrasach
wołacz	okraso	okrasy

przykłady:

(1.1) Trwały i łatwy w przechowaniu smalec spożywano z chlebem, a skwarki służyły jako okrasa, zwłaszcza w suchych produktach zbożowych.

(1.2) Żarty kapelana stanowiły okrasę każdego spotkania sodalicji.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) omasta

(1.2) ozdoba

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) tłuszcz

(1.2) upiększenie

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. okraszanie n, okraszenie n, kraszanka ż

czas. krasić, okrasić dk., okraszać ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. okrasić

uwagi:

tłumaczenia:

• czeski: (1.2) okrasa ż
• wilamowski: (1.1) mȧhsuł n

źródła:

okrasa (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ozdoba

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	okrasa	okrasy
dopełniacz	okrasy	okras
celownik	okrase	okrasám
biernik	okrasu	okrasy
wołacz	okraso	okrasy
miejscownik	okrase	okrasách
narzędnik	okrasou	okrasami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. okrášlit, okrašlovat

przym. okrasný

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: