obronić

obronić (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. bronić)

(1.1) odeprzeć atak

(1.2) ustrzec przed czymś niepożądanym lub niechcianym

(1.3) eduk. zdać egzamin związany z przygotowaną uprzednio pracą

(1.4) sport. nie dopuścić do utraty punktu

czasownik zwrotny dokonany obronić się (ndk. bronić się)

(2.1) odeprzeć atak na siebie

(2.2) ustrzec się przed czymś niepożądanym lub niechcianym

(2.3) eduk. zdać egzamin zgodnie z procedurami, po przedstawieniu uprzednio przygotowanej pracy

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. obrońca mos, obronienie n, bronienie n, obrona ż

przym. obronny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: bronić

• czeski: (1.1) uhájit; (1.3) obhájit; (1.4) chytit; (2.1) ubránit se
• ukraiński: (1.1) захистити, оберегти; (1.2) захистити; (2.1) захиститися

źródła: