dopuścić

dopuścić (język polski)

wymowa:

IPA: [dɔˈpuɕʨ̑iʨ̑], AS: [dopuśćić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany

(1.1) aspekt dokonany od: dopuszczać

odmiana:

(1.1) koniugacja VIa

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		dopuścić
czas przyszły prosty		dopuszczę	dopuścisz	dopuści	dopuścimy	dopuścicie	dopuszczą
czas przeszły	m	dopuściłem	dopuściłeś	dopuścił	dopuściliśmy	dopuściliście	dopuścili
	ż	dopuściłam	dopuściłaś	dopuściła	dopuściłyśmy	dopuściłyście	dopuściły
	n	dopuściłom	dopuściłoś	dopuściło
tryb rozkazujący		niech dopuszczę	dopuść	niech dopuści	dopuśćmy	dopuśćcie	niech dopuszczą
pozostałe formy czas zaprzeszły m dopuściłem był dopuściłeś był dopuścił był dopuściliśmy byli dopuściliście byli dopuścili byli ż dopuściłam była dopuściłaś była dopuściła była dopuściłyśmy były dopuściłyście były dopuściły były n dopuściłom było dopuściłoś było dopuściło było forma bezosobowa czasu przeszłego dopuszczono tryb przypuszczający m dopuściłbym, byłbym dopuścił dopuściłbyś, byłbyś dopuścił dopuściłby, byłby dopuścił dopuścilibyśmy, bylibyśmy dopuścili dopuścilibyście, bylibyście dopuścili dopuściliby, byliby dopuścili ż dopuściłabym, byłabym dopuściła dopuściłabyś, byłabyś dopuściła dopuściłaby, byłaby dopuściła dopuściłybyśmy, byłybyśmy dopuściły dopuściłybyście, byłybyście dopuściły dopuściłyby, byłyby dopuściły n dopuściłobym, byłobym dopuściło dopuściłobyś, byłobyś dopuściło dopuściłoby, byłoby dopuściło imiesłów przymiotnikowy przeszły m dopuszczony dopuszczeni ż dopuszczona dopuszczone n dopuszczone imiesłów przysłówkowy uprzedni dopuściwszy rzeczownik odczasownikowy dopuszczenie, niedopuszczenie

przykłady:

(1.1) W przypadku, kiedy policjant posiada widoczny tatuaż, przełożony może nie dopuścić go do pełnienia służby lub może odsunąć od jej pełnienia.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dopust m, dopuszczalność ż, dopuszczanie n, dopuszczenie n

czas. dopuszczać ndk.

przym. dopuszczalny

przysł. dopuszczalnie

związki frazeologiczne:

jak Pan Bóg dopuści, to i z kija puści

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: dopuszczać

źródła: