Uwaga |
---|
oboje
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
oboje (język polski)
- znaczenia:
liczebnik zbiorowy
- (1.1) dwie konkretne istoty (dwoje ludzi lub człowiek i zwierzę), różniące się płcią; on i ona
- (1.2) dwie konkretne istoty (ludzie lub zwierzęta), jedna lub obie określone za pomocą rzeczownika rodzaju nijakiego; jedno i drugie; on/ona i ono
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza mianownik oboje dopełniacz obojga celownik obojgu biernik oboje narzędnik obojgiem miejscownik obojgu wołacz oboje
- przykłady:
- (1.1) Ukrywają oboje urazę, jaką wzajem do siebie czują, ale ja ją widzę.[1]
- (1.1) Kobieta i kot. Oboje są groźni.
- (1.2) Oboje, i matka i dziecko, mieli identyczny uśmiech.
- (1.2) Oboje dzieci (dwóch chłopców) chodziło do tej samej klasy.
- (2.1) Koncert na dwa oboje i dwa klarnety Vivaldiego
- składnia:
- synonimy:
- obydwoje
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- lepsze jedno oko swoje niżeli cudze oboje
- etymologia:
- uwagi:
- Słowo „oboje” silniej niż „dwoje” podkreśla, iż zdanie dotyczy i jednej i drugiej osoby.
- Słowo „oboje” w odróżnieniu od „dwoje” musi dotyczyć konkretnych osób (istot). Fraza „oboje jakichś dzieci” jest niepoprawna gramatycznie, podczas gdy „dwoje jakichś dzieci” jest poprawne.
- Niekiedy, stosuje się tę formę w stosunku do pary zwierząt domowych, w pewien sposób je antropomorfizując („oboje kociąt”). Forma ta występuje w Słowniku Poprawnej Polszczyzny, jednak jest krytykowana przez niektórych językoznawców[2].
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: obaj
- źródła:
- ↑ H. Sienkiewicz: Bez dogmatu
- ↑ books.google.com