czerń

czerń (język polski)

kobieta w czerni (1.3)

wymowa:

IPA: [ʧ̑ɛrʲɲ], AS: [čerʹń], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) czarny kolor

(1.2) czarny barwnik (pigment)

(1.3) czarny strój/ubiór

(1.4) zupełna ciemność

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czerń	czernie
dopełniacz	czerni	czerni
celownik	czerni	czerniom
biernik	czerń	czernie
narzędnik	czernią	czerniami
miejscownik	czerni	czerniach
wołacz	czerni	czernie

(1.3-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	czerń
dopełniacz	czerni
celownik	czerni
biernik	czerń
narzędnik	czernią
miejscownik	czerni
wołacz	czerni

przykłady:

(1.1) Malarze impresjonistyczni stronili od czerni.

(1.2) Czerń żelazowa występuje w stanie naturalnym, jak również otrzymywana jest na drodze syntetycznej.

(1.3) Po śmierci męża przez długi czas chodziła w czerni.

(1.4) Niestrudzony wędrowiec wyruszył w czerń nocy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) aksamitna/smolista/głęboka/intensywna czerń

(1.2) czerń anilinowa/żelazowa

(1.3) chodzić w czerni • nosić czerń • postać w czerni

(1.4) nieprzenikniona czerń • czerń nocy/grobowca/podziemia

synonimy:

(1.4) ciemność

antonimy:

(1.1-3) biel

(1.4) jasność

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

zob. czarny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. czarny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) black; (1.3) black
• arabski: (1.1) أسود, marok. arab. كحل
• białoruski: (1.1) чарната ż
• esperanto: (1.1) nigro
• francuski: (1.1,3,4) noir
• hawajski: (1.1) ʻeleʻele
• japoński: (1.1) 黒, 黒色
• niemiecki: (1.1) Schwarz n
• rosyjski: (1.1) чёрный цвет m
• szwedzki: (1.1) svärta w
• tajski: (1.4) ความดำมืด
• wepski: (1.1) must

źródła: