maniera

maniera (język polski)

wymowa:

IPA: [mãˈɲɛra], AS: [mãńera], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) liter. charakterystyczny dla pewnego kręgu twórców sposób tworzenia dzieł; styl

(1.2) liter. zagęszczenie elementów typowych dla ukształtowanego już stylu, mechaniczne powtarzanie wzorów wyraźnie odczuwalne jako przejaw wtórności; zmanierowane, stałe chwyty

(1.3) zob. maniery

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	maniera	maniery
dopełniacz	maniery	manier
celownik	manierze	manierom
biernik	manierę	maniery
narzędnik	manierą	manierami
miejscownik	manierze	manierach
wołacz	maniero	maniery

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. maniery nmos

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. manière < p.łac. manuaria < łac. manus

uwagi:

tłumaczenia:

• arabski: (1.1) صورة
• bułgarski: (1.1) маниер m
• interlingua: maniera
• ukraiński: (1.1) манера ż

źródła:

maniera (interlingua)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) maniera, sposób, tryb

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

maniera (język włoski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sposób, maniera

(1.2) liter. maniera, styl, szkoła

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: