lando

lando (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈlãndɔ], AS: [lãndo], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) hist. rodzaj pojazdu konnego czterokołowego z siedzeniami dla pasażerów umieszczonymi naprzeciw siebie; zob. też lando w Wikipedii

(1.2) techn. rodzaj nadwozia samochodów osobowych z dachem odsuwanym nad tylnym siedzeniem

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	lando	landa
dopełniacz	landa	land
celownik	landu	landom
biernik	lando	landa
narzędnik	landem	landami
miejscownik	landzie	landach
wołacz	lando	landa

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. landolet

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. landau

uwagi:

tłumaczenia:

• francuski: (1.1) landau m
• hiszpański: (1.1) landó m
• nowogrecki: (1.1) λαντό n

źródła:

lando (esperanto)

morfologia:

land•o

wymowa:

​ ​ ​ ​ ​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) kraj, państwo, kraina

odmiana:

(1.1)

 

	ununombro	multenombro
nominativo	lando	landoj
akuzativo	landon	landojn

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) alilando • eksterlando • fremdlando • limlando • nenieslando

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. landano, landestro

związki frazeologiczne:

en landoj transmaraj estas oraj arbaroj • peto kaj demando kondukas tra l' tuta lando

etymologia:

uwagi:

źródła: