siedzenie

siedzenie (język polski)

siedzenie (1.1)

siedzenia (1.2)

tylne siedzenie (1.2) samochodu

wymowa:

IPA: [ɕɛˈʣ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [śeʒẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni… ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od siedzieć

(1.2) miejsce przeznaczone do siedzenia (1.1)

(1.3) eufem. część ciała poniżej pleców

odmiana:

(1.1) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	siedzenie
dopełniacz	siedzenia
celownik	siedzeniu
biernik	siedzenie
narzędnik	siedzeniem
miejscownik	siedzeniu
wołacz	siedzenie

(1.2-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	siedzenie	siedzenia
dopełniacz	siedzenia	siedzeń
celownik	siedzeniu	siedzeniom
biernik	siedzenie	siedzenia
narzędnik	siedzeniem	siedzeniami
miejscownik	siedzeniu	siedzeniach
wołacz	siedzenie	siedzenia

przykłady:

(1.1) Siedzenie przed telewizorem powoduje uszczerbek na zdrowiu.

(1.2) Zajmij mi siedzenie przy oknie.

(1.3) Strasznie boli mnie siedzenie po tych pięciu godzinach wykładów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) spoczywanie

(1.2) gw. (Górny Śląsk) zic

(1.3) pupa, pupcia, tyłek, rzyć; wulg. dupa, dupsko

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. siadać, siedzieć, obsiadać, wysiadywać, wysiadać, siąść, przysiąść

rzecz. siedziba ż, siadanie n, siądnięcie n, siad mrz

przym. siedzący

wykrz. siad

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sitting; (1.2) seat; (1.3) seat
• czeski: (1.2) sedadlo n
• hiszpański: (1.2) asiento m; (1.3) asentaderas ż lm
• jidysz: (1.3) דאָס m (dos)
• kaszubski: (1.2) sedzenié n
• nowogrecki: (1.1) κάθισμα n; (1.2) κάθισμα n; (1.3) οπίσθια n lm, πισινός m
• rosyjski: (1.1) сидение n; (1.2) сиденье n, седалище n; (1.3) седалище n
• ukraiński: (1.1) сиді́ння n; (1.2) сиді́ння n; (1.3) сідни́ця ż

źródła: