konował

konował (język polski)

wymowa:

IPA: [kɔ̃ˈnɔvaw], AS: [kõnovau̯], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pogard. zły, kiepski lekarz

(1.2) daw. człowiek niewykształcony, partacz leczący konie i bydło

(1.3) daw. lekarz weterynarz, szczególnie lekarz koni

(1.4) daw. kowal zajmujący się prócz kucia koni również leczeniem zwierząt; nazwa używana w średniowieczu i na początku nowożytności, np. w Codex picturatus

(1.5) wulg. onanista

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	konował	konowały
dopełniacz	konowała	konowałów
celownik	konowałowi	konowałom
biernik	konowała	konowałów
narzędnik	konowałem	konowałami
miejscownik	konowale	konowałach
wołacz	konowale	konowały

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) lekarzyna, doktorzyna, rzeźnik, felczer, znachor

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. konowalski

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) z (1.2)

(1.2-3) siedemnastowieczny rutenizm → pol. kon- + -o- + wał → dosł. „ten, który obala na ziemię konie do kastracji”; zobacz też tłumaczenia na białoruski, rosyjski i ukraiński

(1.5) od walić konia

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) quack
• białoruski: (1.1) канавал m; (1.2) канавал m
• czeczeński: (1.1) харцлор, вон лор; (1.2) даьхийн лор
• francuski: (1.1) charlatan m, médicastre m
• hiszpański: (1.1) matasanos m, medicucho m, medicastro m
• islandzki: (1.1) skottulæknir m
• niemiecki: (1.1) Quacksalber m
• nowogrecki: (1.1) αγύρτης m, κομπογιαννίτης m
• rosyjski: (1.1) коновал m; (1.2) коновал m
• szwedzki: (1.1) kvacksalvare w; (1.2) fädoktor w
• ukraiński: (1.1) коновал m; (1.2) коновал m

źródła: