weterynarz

weterynarz (język polski)

weterynarz (1.1) leczący kota

wymowa:

IPA: [ˌvɛtɛˈrɨ̃naʃ], AS: [veterỹnaš], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) lekarz leczący zwierzęta; zob. też lekarz weterynarii w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	weterynarz	weterynarze
dopełniacz	weterynarza	weterynarzy
celownik	weterynarzowi	weterynarzom
biernik	weterynarza	weterynarzy
narzędnik	weterynarzem	weterynarzami
miejscownik	weterynarzu	weterynarzach
wołacz	weterynarzu	weterynarze

przykłady:

(1.1) Ta krowa ma problemy z czepcem, trzeba wezwać weterynarza.

składnia:

kolokacje:

(1.1) iść do weterynarza • wzywać weterynarza • zabrać / zawieźć kota / psa itd. do weterynarza

synonimy:

(1.1) ofic. lekarz medycyny weterynaryjnej, lekarz weterynarii, pot. wet, środ. zootechn. felczer, gw. feterynarz, feteryniarz, tyrarct, wetener, witynerał, weteryniak, weteryniarz, wetrynarz, wetryniarz, witerynarz, witrenarz, witryniarz, witynyrarz, zwerolekar

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) lekarz

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. weterynaria ż

przym. weterynaryjny, weterynarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. weterynaria

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) veterinarian, vet
• arabski: (1.1) طبيب بيطري m (ṭabīb baiṭarī)
• baskijski: (1.1) albaitari
• białoruski: (1.1) ветэрынар m
• bułgarski: (1.1) ветеринар m
• duński: (1.1) dyrlæge w, veterinær w
• esperanto: (1.1) bestkuracisto, veterinaro
• fiński: (1.1) eläinlääkäri
• francuski: (1.1) vétérinaire m
• hiszpański: (1.1) veterinario m
• interlingua: (1.1) veterinario
• islandzki: (1.1) dýralæknir m
• jidysz: (1.1) וועטערינאַר m
• niemiecki: (1.1) Tierarzt m
• nowogrecki: (1.1) κτηνίατρος m
• portugalski: (1.1) médico-veterinário m
• rosyjski: (1.1) ветеринар m
• słowacki: (1.1) veterinár m, zverolekár m
• szwedzki: (1.1) veterinär w
• ukraiński: (1.1) ветеринар m
• węgierski: (1.1) állatorvos

źródła: