Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

kancelista

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

kancelista (język polski)

wymowa:
[uwaga 1] IPA[ˌkãnʦ̑ɛˈlʲista], AS[kãncelʹista], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. pisarz kancelaryjny, niższy urzędnik kancelarii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Każde pismo kancelista sygnował swoim nazwiskiem, był bowiem odpowiedzialny za wykonaną pracę.[1]
(1.1) Posłuchaj pan, panie podróżny, co się zdarzyło na Próżnej: / mieszkała tam Jagna dobra i czysta i chodził do niej Jan kancelista.[2]
składnia:
kolokacje:
(1.1) być / zostać kancelistą • być mianowanym / zostać mianowanym kancelistą (na kancelistę) • pracować jako kancelista • wykonywać zawód kancelisty • pełnić funkcję kancelisty • starszy kancelista
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kancelaria ż
forma żeńska kancelistka ż
przym. kancelaryjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) śr.łac. cancellista < łac. cancellikratki < zdrobn. od łac. cancerkraty, szranki < łac. carcerwięzienie[3]
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zbigniew Góralski Encyklopedia urzędów i godności w dawnej Polsce, wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 2000, ISBN 83-05-13133-5, s. 47
  2. Agnieszka Osiecka, Oczy tej małej
  3. Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.