ekspedient

ekspedient (język polski)

wymowa:

IPA: [ɛksˈpɛdʲjɛ̃nt], AS: [ekspedʹi ̯ẽnt], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek, który sprzedaje towar w sklepie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ekspedient	ekspedienci
dopełniacz	ekspedienta	ekspedientów
celownik	ekspedientowi	ekspedientom
biernik	ekspedienta	ekspedientów
narzędnik	ekspedientem	ekspedientami
miejscownik	ekspediencie	ekspedientach
wołacz	ekspediencie	ekspedienci

przykłady:

(1.1) Mój tata w młodości pracował w sklepie jako ekspedient.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) sprzedawca

antonimy:

(1.1) klient

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

forma żeńska ekspedientka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Expedient

uwagi:

tłumaczenia:

• duński: (1.1) ekspedient w
• esperanto: (1.1) vendisto
• kataloński: (1.1) dependent m

źródła:

ekspedient (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) ekspedient, ekspedientka

odmiana:

(1.1) en ekspedient, ekspedienten, ekspedienter, ekspedienterne

przykłady:

(1.1) En uhøflig ekspedient spurgte om hendes vægt. Hun forlod butikken med det samme. → Nieuprzejmy ekspedient zapytał o jej wagę. Z miejsca opuściła sklep.

(1.1) Ekspedienten nægtede at tage imod den ødelagte seddel og forlangte, at kunden betalte med kreditkort. → Ekspedientka odmówiła przyjęcia zniszczonego banknotu i zażądała, aby klient zapłacił kartą kredytową.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) sælger

antonimy:

(1.1) kunde

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. ekspedere

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. expediens

uwagi:

źródła: