Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

dziabać

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

dziabać (język polski)

wymowa:
IPA[ˈʥ̑abaʨ̑], AS[ʒ́abać], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik niedokonany (dk. dziabnąć)

(1.1) pot. uderzać ostrym narzędziem; łupać, rąbać
(1.2) gw. (Poznań)[1] pleć, spulchniać ziemię motyką
odmiana:
(1.1) koniugacja IX
przykłady:
(1.1) Poredzały dziabiąc motyczkami ziemię i kopiasto obsypując grzędy, galancie wyrosłe.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dziabanie n, reg. pozn. dziabka ż
czas. dziabnąć dk., rozdziabać dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło dziabać w: Słownik gwary miejskiej Poznania, red. Monika Gruchmanowa i Bogdan Walczak, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. W. Reymont: Chłopi, Lato, rozdz. IV