Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

rąbać

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

rąbać (język polski)

mężczyzna rąbie (1.2)
wymowa:
IPA: [ˈrɔ̃mbaʨ̑], AS: [rõmbać], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą  ​?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) ścinać przy pomocy siekiery, topora lub maczety
(1.2) dzielić na części przy pomocy siekiery, topora lub maczety
(1.3) pot. jeść
(1.4) daw. gw. więz. jeść[1]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Drwal rąbie drzewo w lesie.
(1.2) Tata rąbie drewno do kominka.
składnia:
kolokacje:
(1.1) rąbać drzewo
(1.2) rąbać drewno / mięso
synonimy:
(1.1) ścinać
(1.2) ciąć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rąbek m, rąb m, rębacz m, rąbalnia ż, rąbalnica ż, rąbanica ż, rąbanina ż, rąbanka ż, rąbeczek n, rąbniecie n, rąbanie n, zarąbanie n, przerębla ż, przerębel mrz
czas. porąbać, zarąbać dk., rąbkować ndk., rąbnąć ndk., przerąbać dk., wrąbać dk., wyrąbać dk., rozrąbać dk.
przym. rąbkowy
związki frazeologiczne:
gdzie drwa rąbią, tam wióry lecą
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Słowniczek gwary więziennej, „Język Polski” nr 10/1913, s. 298.
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=rąbać&oldid=32175”