Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

duszpasterz

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

duszpasterz (język polski)

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. duchowny, któremu powierzono obowiązki względem grupy wiernych[1]
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikduszpasterzduszpasterze
dopełniaczduszpasterzaduszpasterzy
celownikduszpasterzowiduszpasterzom
biernikduszpasterzaduszpasterzy
narzędnikduszpasterzemduszpasterzami
miejscownikduszpasterzuduszpasterzach
wołaczduszpasterzuduszpasterze
przykłady:
(1.1) Zmarły proboszcz był duszpasterzem zaangażowanym.
(1.1) Katowiccy duszpasterze ustalili wspólnie trasę tegorocznej procesji.
składnia:
kolokacje:
(1.1) duszpasterz parafialny / akademicki / górników / prawników / leśników / kolejarzy / pielgrzymów / środowisk twórczych / Solidarności • wizyta duszpasterza • duszpasterze diecezji gliwickiej / archidiecezji wrocławskiej
synonimy:
(1.1) duchowny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. duszpasterstwo n, duszpasterzowanie n
czas. duszpasterzować ndk.
przym. duszpasterski
przysł. duszpastersko
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. dusza + pasterz < kalka z niem. Seelsorger[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło duszpasterz w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ Krystyna Długosz-Kurczabowa, Stanisław Dubisz, Gramatyka historyczna języka polskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2001, s. 370.
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=duszpasterz&oldid=59807”