dobrotliwy

dobrotliwy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdɔbrɔˈtlʲivɨ], AS: [dobrotlʹivy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) ktoś odznaczający się dobrocią i łagodnością

(1.2) coś przyjemnego, przynoszący ulgę

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dobrotliwy		dobrotliwa	dobrotliwe	dobrotliwi	dobrotliwe
dopełniacz	dobrotliwego		dobrotliwej	dobrotliwego	dobrotliwych
celownik	dobrotliwemu		dobrotliwej	dobrotliwemu	dobrotliwym
biernik	dobrotliwego	dobrotliwy	dobrotliwą	dobrotliwe	dobrotliwych	dobrotliwe
narzędnik	dobrotliwym		dobrotliwą	dobrotliwym	dobrotliwymi
miejscownik	dobrotliwym		dobrotliwej	dobrotliwym	dobrotliwych
wołacz	dobrotliwy		dobrotliwa	dobrotliwe	dobrotliwi	dobrotliwe

przykłady:

(1.1) Święty mikołaj to taki dobrotliwy staruszek przynoszący dzieciom prezenty.

(1.2) Finowie już dawno temu zauważyli dobrotliwy wpływ sauny na nasze zdrowie i samopoczucie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) dobroduszny, łagodny

(1.2) kojący, dobroczynny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dobrotliwość ż

przysł. dobrotliwie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• kaszubski: (1.1) dobrotlëwi, dobrotny, dobrawi; (1.2) dobrawi, miłi

źródła: