cymbał

cymbał (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) muz. głos w organach

(1.2) daw. muz. dzwon zegarowy

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pogard. głupiec

odmiana:

(1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cymbał	cymbały
dopełniacz	cymbała	cymbałów
celownik	cymbałowi	cymbałom
biernik	cymbała	cymbałów
narzędnik	cymbałem	cymbałami
miejscownik	cymbale	cymbałach
wołacz	cymbale	cymbały
ndepr. M. i W. lm: (ci) cymbałowie

przykłady:

(1.1) Ewenementem, niemającym miejsca w żadnej innej epoce, jest cymbał niestrojony, zwany polskim, którego pojedyncza piszczałka składała się z nogi i włożonych do niej niestrojonych piszczałek, najczęściej sześciu.

(2.1) Nie będę cymbałowi dziesięć razy tłumaczył.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1) głupek, osioł, muł, idiota, kretyn, głąb, niedorozwój, baran, bałwan, błazen, bęcwał, cep, ciołek, kapuściana głowa, matoł, półgłupek, półgłówek, tępak, jełop, tłumok, wariat, dupek, cwel, ciućmok, imbecyl, kiep, dureń, burak, łeb, pierdoła, sierota, debil, fiut

antonimy:

(2.1) mądrala, geniusz, wykształcony

hiperonimy:

(1.1) głos

(1.2) dzwon

(2.1) osoba

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. cymbałki lm nmos, cymbały lm nmos, cymbalista mos, cymbalistka ż

zdrobn. cymbałek mrz

przym. cymbałowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. cymbalum

uwagi:

tłumaczenia:

• łaciński: (1.2) cymbalum n

źródła: