ceremoniarz

ceremoniarz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba kierująca przebiegiem liturgii

(1.2) daw. urzędnik koordynujacy przebieg uroczystości i ceremonii dworskich, mistrz ceremonii

(1.3) daw. zasady regulujące obchodzenie uroczystości

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ceremoniarz	ceremoniarze
dopełniacz	ceremoniarza	ceremoniarzy
celownik	ceremoniarzowi	ceremoniarzom
biernik	ceremoniarza	ceremoniarzy
narzędnik	ceremoniarzem	ceremoniarzami
miejscownik	ceremoniarzu	ceremoniarzach
wołacz	ceremoniarzu	ceremoniarze

przykłady:

(1.1) Kościelny powiedział ceremoniarzowi o ornatach.

(1.2) Król bezgranicznie ufał nadwornemu ceremoniarzowi i nigdy się na nim nie zawiódł.

(1.3) Zgodnie z przyjętym ceremoniarzem gości witano przed wejściem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) ceremoniarz diecezjalny / prowincjalny / papieski

synonimy:

(1.3) ceremoniał

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ceremoniał m, ceremonia ż, ceremonialność ż, ceremoniant m, ceremoniantka ż

czas. ceremoniować się

przym. ceremonialny

przysł. ceremonialnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. ceremonia + -arz < łac. caeremonia

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.3) ceremonial
• esperanto: (1.1) ceremoniestro; (1.3) ceremoniaro
• ukraiński: (1.1) церемоніарій m
• włoski: (1.1) cerimoniere m; (1.3) cerimoniale m

źródła: