| Uwaga |
|---|
bagnet
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
bagnet (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) wojsk. rodzaj noża zakładany na lufę karabinu umożliwiający użycie go do walki wręcz; zob. też bagnet w Wikipedii
- (1.2) mot. wskaźnik poziomu oleju w silniku samochodowym (lub innych urządzeniach) w postaci długiego, metalowego ostrza
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bagnet bagnety dopełniacz bagnetu bagnetów celownik bagnetowi bagnetom biernik bagnet bagnety narzędnik bagnetem bagnetami miejscownik bagnecie bagnetach wołacz bagnecie bagnety
- przykłady:
- (1.1) Przed atakiem żołnierze założyli bagnety na karabiny.
- (1.1) Wyciągnąłem z niego bagnet, a ten wstał i mówi, o, ulżyło mi.[1]
- (1.2) Bagnet złamał się przy wyciąganiu.
- składnia:
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) franc. baïonnette, od miasta Bayonne [2]
- (1.2) od (1.1) na podobieństwo wyglądu
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bayonet
- arabski: (1.1) حربة
- baskijski: (1.1) baioneta
- białoruski: (1.1) штык m
- bułgarski: (1.1) щик m
- chorwacki: (1.1) bajuneta ż
- czeski: (1.1) bodák m
- duński: (1.1) bajonet w
- esperanto: (1.1) bajoneto
- francuski: (1.1) baïonnette ż
- hiszpański: (1.1) bayoneta ż
- ido: (1.1) bayoneto
- interlingua: (1.1) baionetta, bayonetta
- islandzki: (1.1) byssustingur m
- niemiecki: (1.1) Bajonett n, Seitengewehr n
- nowogrecki: (1.1) μπαγιονέτα ż, λόγχη ż, ξιφολόγχη ż
- portugalski: (1.1) baioneta ż
- rosyjski: (1.1) штык m
- wilamowski: (1.1) bȧjönett n, bagnet m
- źródła:
- ↑ Wiesław Myśliwski, Ucho igielne
- ↑
Hasło bagnet w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
bagnet (język wilamowski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 33.