Polikarp

Polikarp (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔˈlʲikarp], AS: [polʹikarp], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie; zob. też Polikarp w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Polikarp	Polikarpowie
dopełniacz	Polikarpa	Polikarpów
celownik	Polikarpowi	Polikarpom
biernik	Polikarpa	Polikarpów
narzędnik	Polikarpem	Polikarpami
miejscownik	Polikarpie	Polikarpach
wołacz	Polikarpie	Polikarpowie
depr. M. i W. lm: (te) Polikarpy

przykłady:

(1.1) Umierając, św. Polikarp zapewniał stojących obok, że stos, na którym płonie, wydaje mu się zimny, ponieważ zdoła go uchronić od wiele gorszego ognia, jakim jest ogień piekielny.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pan Polikarp • brat / kuzyn / wujek / dziadek Polikarp • mężczyzna imieniem (o imieniu) Polikarp • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Polikarp • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Polikarp • otrzymać / dostać / przybrać imię Polikarp • dzień imienin / imieniny Polikarpa

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) Палікарп m
• włoski: (1.1) Policarpo m

źródła: