święconka

święconka (język polski)

święconka (1.1)

święconka (1.2)

wymowa:

IPA: [ɕfʲjɛ̃nˈʦ̑ɔ̃nka], AS: [śfʹi ̯ẽncõnka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• asynch. ę • -nk- • i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rel. pokarmy poświęcone w Wielką Sobotę i spożywane podczas Wielkanocy; zob. też święconka w Wikipedii

(1.2) rel. wielkanocny zwyczaj święcenia pokarmów (1.1) w Wielką Sobotę

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	święconka	święconki
dopełniacz	święconki	święconek
celownik	święconce	święconkom
biernik	święconkę	święconki
narzędnik	święconką	święconkami
miejscownik	święconce	święconkach
wołacz	święconko	święconki

przykłady:

(1.1) Obok, przed kościołem katolickim ludzie nieśli święconkę. Ksiądz w komży czekał na ostatnich parafian przed wejściem.

(1.1-2) W sobotę w domach katolickich święcono pokarmy. Kto miał się lepiej, przygotowywał święconkę u siebie, biedniejsi umawiali się między sobą, przynosili ją do jednego z mieszkańców i razem święcili.

(1.2) W środowisku polskich emigrantów w Hamburgu aż 89,5% respondentów nadal pielęgnuje święconkę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) święcone

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) pokarm

(1.2) zwyczaj

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. święty m, święcenie n, poświęcenie n, święto n, świętość ż

czas. święcić ndk., poświęcić dk.

przym. święty, świąteczny, święcony

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: