poliptyk

poliptyk (język polski)

poliptyk (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) szt. praca artystyczna składająca się z wielu części tworzących jedno dzieło, w szczególności typ wieloczęściowej nastawy ołtarzowej charakterystyczny dla późnego gotyku; zob. też poliptyk w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	poliptyk	poliptyki
dopełniacz	poliptyku	poliptyków
celownik	poliptykowi	poliptykom
biernik	poliptyk	poliptyki
narzędnik	poliptykiem	poliptykami
miejscownik	poliptyku	poliptykach
wołacz	poliptyku	poliptyki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) dzieło

hiponimy:

(1.1) dyptyk, tryptyk, kwadryptyk (tetraptyk), pentaptyk, heksaptyk, heptaptyk, octaptyk

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) gr. πολύπτυχος < gr. πολύς + πτυχή

uwagi:

zobacz też: dyptyk • tryptyk • kwadryptyk • pentaptyk • heksaptyk • heptaptyk • octaptyk • poliptyk

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) polyptych
• czeski: (1.1) polyptych m
• esperanto: (1.1) poliptiko
• fiński: (1.1) polyptyykki
• francuski: (1.1) polyptyque
• hiszpański: (1.1) políptico m
• holenderski: (1.1) polyptiek
• kataloński: (1.1) políptic
• litewski: (1.1) poliptikas
• niemiecki: (1.1) Polyptychon
• nowogrecki: (1.1) πολύπτυχο n
• portugalski: (1.1) políptico m
• szwedzki: (1.1) polyptyk
• turecki: (1.1) poliptik
• włoski: (1.1) polittico m

źródła: