znak interpunkcyjny

znak interpunkcyjny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈznak ˌĩntɛrpũŋkˈʦ̑ɨjnɨ], AS: [znak ĩnterpũŋkcyi ̯ny], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk- • akc. pob.

​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. graficzny odpowiednik intonacji, rytmu i tempa mowy, akcentu wyrazowego i zdaniowego; zob. też znak interpunkcyjny w Wikipedii

odmiana:

(1.1) związek zgody,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	znak interpunkcyjny	znaki interpunkcyjne
dopełniacz	znaku interpunkcyjnego	znaków interpunkcyjnych
celownik	znakowi interpunkcyjnemu	znakom interpunkcyjnym
biernik	znak interpunkcyjny	znaki interpunkcyjne
narzędnik	znakiem interpunkcyjnym	znakami interpunkcyjnymi
miejscownik	znaku interpunkcyjnym	znakach interpunkcyjnych
wołacz	znaku interpunkcyjny	znaki interpunkcyjne

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) znak przestankowy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) zobacz też: kropka • przecinek • średnik

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Znaki typograficzne i interpunkcyjne

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) знак прыпынку m
• hiszpański: (1.1) signo de puntuación m
• nowogrecki: (1.1) σημείο στίξης n
• rosyjski: (1.1) знак препинания m
• włoski: (1.1) segno di punteggiatura m, segno d'interpunzione m

źródła: