wyznawca

wyznawca (język polski)

wyznawcy (1.1) Kościoła scjentologów

wymowa:

IPA: [vɨˈznafʦ̑a], AS: [vyznafca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. ktoś, kto kultywuje jakąś religię, wyznaje ją; zob. też wyznawca w Wikipedii

(1.2) przen. entuzjasta czyichś poglądów

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wyznawca	wyznawcy
dopełniacz	wyznawcy	wyznawców
celownik	wyznawcy	wyznawcom
biernik	wyznawcę	wyznawców
narzędnik	wyznawcą	wyznawcami
miejscownik	wyznawcy	wyznawcach
wołacz	wyznawco	wyznawcy

przykłady:

składnia:

(1.1-2) wyznawca + D.

kolokacje:

(1.1) wyznawca islamu / prawosławia / hinduizmu / voodoo • wyznawca szatana / diabła

(1.2) wyznawca papieża / czyjegoś światopoglądu / hipokryzji • bezmyślność wyznawców • mieć swoich wyznawców

synonimy:

(1.1) czciciel

(1.2) sympatyk, zwolennik, pasjonat

antonimy:

(1.1) ateista

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) monoteista, politeista; animista, buddysta, chrześcijanin, hinduista, muzułmanin, taoista, żyd; innowierca, różnowierca; współwyznawca; bigot

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wyznawanie n, wyznanie n

forma żeńska wyznawczyni ż

czas. wyznawać ndk., wyznać dk.

przym. wyznaniowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) confessor, believer; (1.2) adherent
• arabski: (1.1) حواري
• esperanto: (1.1) kredanto, religiano, fideulo, t. konfesinto; (1.2) adepto, disĉiplo, sekvanto
• hiszpański: (1.1) practicante m, creyente m; (1.2) adepto m, seguidor m, partidario m
• kazachski: (1.1) діншіл
• szwedzki: (1.1) bekännare w, dyrkare w, troende n; (1.2) anhängare w, sympatisör w, meningsfrände w, supporter w, fan n/w
• ukraiński: (1.2) послідо́вник m
• włoski: (1.1) confessore m; (1.2) confessore m

źródła: