wychowanie

wychowanie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌvɨxɔˈvãɲɛ], AS: [vyχovãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) całokształt działań służących ukształtowaniu człowieka pod względem moralnym, umysłowym i fizycznym; przygotowywanie kogoś do życia w społeczeństwie

(1.2) kultura, ogłada, zdolność do właściwego zachowania

(1.3) daw. zapewnienie utrzymania (nie tylko dzieciom lub krewnym, ale także np. żołnierzom)

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	wychowanie
dopełniacz	wychowania
celownik	wychowaniu
biernik	wychowanie
narzędnik	wychowaniem
miejscownik	wychowaniu
wołacz	wychowanie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) dobre / złe wychowanie • otrzymać wychowanie • wychowanie fizyczne

(1.2) człowiek bez wychowania

synonimy:

(1.1) wykształcenie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wychowawca m, wychowawczyni ż, wychowanek m, wychowanka ż, wychowanica ż, wychowywanie n

czas. wychowywać ndk., wychować dk.

przym. wychowawczy, wychowany

ims. wychowujący

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wychować + -anie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) upbringing, parenting; (1.2) manners
• arabski: (1.2) آداب السلوك
• białoruski: (1.1) выхаванне n; (1.2) выхаванасць ż
• francuski: (1.1) éducation ż
• hiszpański: (1.1) educación ż; (1.2) educación ż
• niemiecki: (1.1) Erziehung ż; (1.2) Erziehung ż
• nowogrecki: (1.1) εκπαίδευση ż, αγωγή ż; (1.2) αγωγή ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) воспитание n; (1.2) воспитание n
• szwedzki: (1.1) uppfostran w, fostran w, uppfostring w; (1.2) hyfs w, hyfsning w, uppförande n, folkvett n, vandel w, skick n
• ukraiński: (1.1) виховання n; (1.2) виховання n
• włoski: (1.1) educazione ż; (1.2) educazione ż

źródła: