utrzymanie

utrzymanie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌuṭʃɨ̃ˈmãɲɛ], AS: [uṭšỹmãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs.• nazal.• -ni…• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od utrzymać

(1.2) środki, pieniądze niezbędne do życia

(1.3) wyżywienie; czasem także: możliwość pobytu, noclegu

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	utrzymanie
dopełniacz	utrzymania
celownik	utrzymaniu
biernik	utrzymanie
narzędnik	utrzymaniem
miejscownik	utrzymaniu
wołacz	utrzymanie

przykłady:

(1.1) Utrzymanie tego ciężaru okazało się dla niego niemożliwe.

(1.2) Ta praca jest jedynym źródłem utrzymania całej naszej rodziny.

(1.2) Były mąż daje mi na utrzymanie zaledwie trzysta złotych.

(1.3) Opiekował się staruszką w zamian za utrzymanie.

składnia:

kolokacje:

(1.2) źródło utrzymania • środki na utrzymanie • dawać komuś na utrzymanie • być na utrzymaniu • pozostawać na utrzymaniu • mieć na utrzymaniu

(1.3) zapewnione utrzymanie

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. trzymać, utrzymać dk., utrzymywać ndk.

rzecz. utrzymywanie n, utrzymanek m, utrzymanka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) keep, upkeep, livelihood; (1.3) board
• arabski: (1.2) معاش m, رزق m
• wilamowski: (1.3) köst ż
• włoski: (1.1) mantenimento m; (1.2) mantenimento m, sussistenza ż, sostentamento m; (1.3) mantenimento m, nutrimento m, sostentamento m

źródła: