współpracownik

współpracownik (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˌfspuwpraˈʦ̑ɔvʲɲik], AS: [fspuu̯pracovʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• akc. pob.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba lub inny podmiot pracujący wspólnie z inną osobą lub podmiotem

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	współpracownik	współpracownicy
dopełniacz	współpracownika	współpracowników
celownik	współpracownikowi	współpracownikom
biernik	współpracownika	współpracowników
narzędnik	współpracownikiem	współpracownikami
miejscownik	współpracowniku	współpracownikach
wołacz	współpracowniku	współpracownicy
depr. M. i W. lm: (te) współpracowniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) partner, wspólnik

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) pracownik, uczestnik

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. współpraca ż, współpracowanie n

forma żeńska współpracowniczka ż

czas. współpracować ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) collaborator
• baskijski: (1.1) lankide
• białoruski: (1.1) супрацоўнік m
• chorwacki: (1.1) suradnik m
• esperanto: (1.1) kunlaboranto
• kazachski: (1.1) еңбектес, қызметтес
• niemiecki: (1.1) Mitarbeiter m
• nowogrecki: (1.1) συνεργάτης m
• rosyjski: (1.1) сотрудник m
• słowacki: (1.1) spolupracovník m
• ukraiński: (1.1) співробітник m

źródła: