wikariusz

wikariusz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) kośc. prezbiter na stałe pomagający proboszczowi w pracy duszpasterskiej; zob. też wikariusz w Wikipedii

(1.2) praw. adm. w administracji kościelnej duchowny będący zastępcą lub namiestnikiem; zob. też wikariusz w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wikariusz	wikariusze
dopełniacz	wikariusza	wikariuszy
celownik	wikariuszowi	wikariuszom
biernik	wikariusza	wikariuszy
narzędnik	wikariuszem	wikariuszami
miejscownik	wikariuszu	wikariuszach
wołacz	wikariuszu	wikariusze

przykłady:

(1.1) Ks. Michałowi pomagali w kolędowaniu wikariusze z sąsiedniej parafii.

(1.2) Naszego wikariusza prowincjalnego nigdy nie uświadczysz, wciąż jeździ po klasztorach.

składnia:

kolokacje:

(1.1) wikariusz parafialny

(1.2) wikariusz apostolski / biskupi / patriarchalny / generalny / kapitulny / regionalny / rejonowy / prowincjalny / sądowy / papieski / Chrystusowy

synonimy:

(1.1) wikary

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) duchowny, ksiądz, ojciec

(1.2) zastępca

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. wikariuszowski

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. vicarius → zastępca

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) vicar; (1.2) vicar
• czeski: (1.1) vikář m; (1.2) vikář m
• francuski: (1.1) vicaire m; (1.2) vicaire m
• hiszpański: (1.1) vicario m; (1.2) vicario m
• łaciński: (1.1) vicarius m; (1.2) vicarius m
• niemiecki: (1.1) Pfarrvikar m, Vikar m; (1.2) Vikar m
• portugalski: (1.1) vigário m; (1.2) vigário m
• słowacki: (1.1) vikár m; (1.2) vikár m
• wilamowski: (1.1) wikar m, wikār m; (1.2) wikar m, wikār m
• włoski: (1.1) viceparroco m, curato m; (1.2) vicario m

źródła: