wiertło

wiertło (język polski)

wiertło (1.1)

wiertło (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈvʲjɛrtwɔ], AS: [vʹi ̯ertu̯o], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) techn. narzędzie do wykonywania otworów; zob. też wiertło w Wikipedii

(1.2) techn. narzędzie do wykonywania odwiertów

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wiertło	wiertła
dopełniacz	wiertła	wierteł
celownik	wiertłu	wiertłom
biernik	wiertło	wiertła
narzędnik	wiertłem	wiertłami
miejscownik	wiertle	wiertłach
wołacz	wiertło	wiertła

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wiercenie n, wiertarka ż, wiertnica ż, wiertnictwo n, zdrobn. wiertareczka ż, zgrub. wiertara ż, wiertniczy m, odwiert m, wiertnica ż, wwiercanie n, wwiercenie n, wiertnia ż

zdrobn. wiertełko n

czas. wiercić ndk., dowiercić dk., dowiercać ndk., nawiercić dk., nawiercać ndk., odwiercić dk., odwiercać ndk., ponawiercać dk., przewiercić, przewiercać, wywiercić dk., wywiercać ndk., wwiercić dk., wwiercać ndk., rozwiercić dk., rozwiercać ndk.

przym. wiertniczy

przysł. wiertniczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) drill bit
• baskijski: (1.1) barauts
• duński: (1.1) bor n
• estoński: (1.1) puur, puuritera
• francuski: (1.1) mèche ż, foret m
• hiszpański: (1.1) broca ż
• nowogrecki: (1.1) τρυπάνι n
• rosyjski: (1.1) сверло n
• ukraiński: (1.1) свердло n

źródła: