wicekról

wicekról (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) hist. tytuł wysokiej rangi urzędnika, będącego najczęściej bezpośrednim przedstawicielem monarchy w podległym królestwie; zob. też wicekról w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wicekról	wicekrólowie
dopełniacz	wicekróla	wicekrólów
celownik	wicekrólowi	wicekrólom
biernik	wicekróla	wicekrólów
narzędnik	wicekrólem	wicekrólami
miejscownik	wicekrólu	wicekrólach
wołacz	wicekrólu	wicekrólowie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) namiestnik, (generalny) gubernator

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. król, wicekrólestwo

forma żeńska wicekrólowa

przym. wicekrólewski

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wice + król

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) viceroy
• bułgarski: (1.1) вицекрал m
• czeski: (1.1) místokrál m
• esperanto: (1.1) vicreĝo
• hiszpański: (1.1) virrey m
• niemiecki: (1.1) Vizekönig m
• słowacki: (1.1) miestokráľ m, vicekráľ m

źródła: