Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

upupić

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

upupić (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik dokonany (ndk. upupiać)

(1.1) pot. ośmieszyć kogoś, zrobić z kogoś głupca, zaszkodzić mu[1]
(1.2) pot. nie dopuścić do załatwienia czegoś[2]
odmiana:
przykłady:
(1.1) (…) naiwni i głupi, daliście się opętać ideałom, daliście się nabić w butelkę, „upupić" — ku swojej i narodowej krzywdzie. Nie ominęliście żadnej okazji poświęcenia się i umierania. Niech wam będzie, plećcie sobie dalej o ideałach, ojczyznach (…)[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. upupienie n, pupa ż, pupcia ż, pupeczka ż, pupka ż
czas. upupiać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Mirosław Bańko, Inny słownik języka polskiego: P-Ż, 2000, s. 926
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. ↑ Zbigniew Załuski, Siedem polskich grzechów głównych: nieśmieszne igraszki, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1980
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=upupić&oldid=95666”