stawać

stawać (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈstavaʨ̑], AS: [stavać] ​

znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) unosić się w kierunku pionowym

(1.2) przestawać działać

(1.3) przest. wystarczać

(1.4) pot. o penisie: przechodzić w stan erekcji

czasownik zwrotny stawać się

(2.1) przechodzić w inny stan, zmieniać się; zostawać kimś, czymś

(2.2) tylko w dk.: wydarzyć się, mieć miejsce, nastąpić

odmiana:

przykłady:

(1.4) Często mi (penis) staje, gdy widzę dziewczynę w krótkiej spódnicy.

(2.1) Pawełek Kryński wkraczał zatem w okres, kiedy miłość i śmierć stają się nieodłącznymi przyjaciółkami mężczyzny.

składnia:

(1.4) stawać + C. (komuś)

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. stać, stać się, stanąć, postawić, przystanąć

rzecz. stałość ż, stoisko n, stacja ż, stójkowy mos, stawanie n

związki frazeologiczne:

(1.1) język staje kołkiem • stawać na nogi • stawać na własne nogi • stawać na głowie • stawać okoniem / stawać sztorcem • stawać w szranki

(1.3) u góry gronostaje, a u dołu nie staje • tak krawiec kraje, jak mu materii staje

etymologia:

uwagi:

(1.4) zwykle z podmiotem domyślnym, a zawsze ze wskazaniem osoby doznającej wzwodu za pomocą rzeczownika lub zaimka w celowniku

tłumaczenia:

• angielski: (2.1) become; (2.2) happen
• arabski: (2.2) حدث, جرى
• esperanto: (2.1) iĝi
• jidysz: (2.1) ווערן (wern)
• kataloński: (2.1) esdevenir
• łaciński: (1.1) fio, exsisto
• niemiecki: (1.1) aufrichten; (1.2) stehen bleiben; (1.3) ausreichen; (2.1) werden; (2.2) geschehen
• rosyjski: (1.2) останавливаться; (2.1) становиться; (2.2) случаться ndk., случиться dk.
• szwedzki: (1.1) ställa sig, stå upp, resa sig; (1.2) stanna, avstanna; (2.1) bli; (2.2) hända, ske, inträffa, bli av, bli till
• ukraiński: (1.2) ставати; (2.1) ставати; (2.2) статися
• włoski: (2.1) diventare; (2.2) diventare

źródła: