srebrnik

srebrnik (język polski)

srebrnik (1.3)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) staroż. numizm. moneta żydowska; zob. też sykl w Wikipedii

(1.2) hist. numizm. polska moneta z czasów Stanisława Augusta Poniatowskiego; zob. też grosz w Wikipedii

(1.3) hist. bot. rodzaj rośliny z rodziny srebrnikowatych; zob. też Srebrnik (roślina) w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) rzem. rzemieślnik wytwarzający wyroby ze srebra

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	srebrnik	srebrniki
dopełniacz	srebrnika	srebrników
celownik	srebrnikowi	srebrnikom
biernik	srebrnika	srebrniki
narzędnik	srebrnikiem	srebrnikami
miejscownik	srebrniku	srebrnikach
wołacz	srebrniku	srebrniki

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	srebrnik	srebrnicy
dopełniacz	srebrnika	srebrników
celownik	srebrnikowi	srebrnikom
biernik	srebrnika	srebrników
narzędnik	srebrnikiem	srebrnikami
miejscownik	srebrniku	srebrnikach
wołacz	srebrniku	srebrnicy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) Judaszowe srebrniki

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. srebro n

związki frazeologiczne:

trzydzieści srebrników • judaszowe srebrniki / judaszowskie srebrniki

etymologia:

pol. srebro + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) shekel, sheqel
• hiszpański: (1.1) moneda de plata ż
• niemiecki: (1.1) Silberling m; (1.2) Silberling m; (2.1) Silberschmied m
• nowogrecki: (1.1) αργύριο n
• portugalski: (2.1) platero m
• ukraiński: (1.1) срібник m; (1.2) срібник m
• włoski: (1.1) siclo m

źródła: